Reddings- en herstructureringssteun wet- en regelgeving
De Europese Commissie beoordeelt of reddings- en herstructureringssteun verenigbaar is met de interne markt op basis van de Richtsnoeren voor reddings- en herstructureringssteun aan niet-financiële ondernemingen in moeilijkheden. Tot 2013 golden de oude Richtsnoeren; de herziene richtsnoeren zijn in werking getreden op 1 augustus 2014. Ze gelden tot en met 31 december 2020.
Toepassingsgebied
De Commissie past de Richtsnoeren voor reddings- en herstructureringssteun toe op alle ondernemingen. Ondernemingen die actief zijn in de kolenindustrie of de ijzer- en staalindustrie en de ondernemingen die vallen onder de specifieke regels voor financiële instellingen vallen echter buiten het bereik van deze Richtsnoeren. De Commissie past de Richtsnoeren in principe ook toe op de visserij- en aquacultuursector en de landbouwsector.
Onderneming in moeilijkheden
Lidstaten die op grond van de Richtsnoeren steun willen verlenen aan een onderneming moeten kunnen aantonen dat de betrokken onderneming als een ‘onderneming in moeilijkheden’ kwalificeert.
De Richtsnoeren bepalen dat ‘een onderneming wordt beschouwd als een onderneming in moeilijkheden wanneer zij, zonder overheidsingrijpen, op korte of middellange termijn vrijwel zeker gedoemd is te verdwijnen’.
Meer informatie over dit begrip is te vinden in paragraaf 2.2 van de Richtsnoeren.
Reddings- en herstructureringssteun
De Richtsnoeren maken onderscheid tussen reddingssteun en herstructureringssteun
Reddingssteun
Reddingssteun is urgente en tijdelijke steun. Doel van deze steun is om een noodlijdende onderneming in staat te stellen zich te handhaven gedurende de korte periode die nodig is om een herstructurerings- of liquidatieplan uit te werken. De reddingssteun moet beperkt zijn tot het bedrag dat nodig is om de begunstigde onderneming gedurende zes maanden overeind te houden. Na deze periode moet de steun ofwel worden terugbetaald, of moet een herstructureringsplan bij de Commissie worden aangemeld om de steun als herstructureringssteun te laten goedkeuren.
Herstructureringssteun
Herstructureringssteun is steun van meer permanente aard en moet de levensvatbaarheid op langere termijn van de begunstigde onderneming herstellen op basis van een haalbaar, samenhangend en ingrijpend herstructureringsplan.
Aanmelding
Wanneer een decentrale overheid voornemens is reddings- en herstructureringssteun te verlenen, moet zij deze steun aanmelden bij de Europese Commissie. Steunmaatregelen voor grote ondernemingen moeten individueel bij de Commissie worden aangemeld. Steun aan kmo’s of kleine overheidsbedrijven, dient in de regel te worden verleend in het kader van regelingen. Dit stelt de betrokken lidstaat in staat vooraf duidelijk aan te geven op welke voorwaarden hij kan besluiten steun toe te kennen aan ondernemingen in moeilijkheden.
Voorwaarden voor steun
Reddings- en herstructureringssteun die bij Commissie is aangemeld moet aan een aantal voorwaarden voldoen om verenigbaar met de interne markt te worden verklaard:
a) bijdrage aan een duidelijk omschreven doelstelling van gemeenschappelijk belang;
b) noodzaak van overheidsmaatregelen;
c) de steunmaatregel is een geschikt instrument;
d) stimulerend effect;
e) evenredigheid van het steunbedrag;
f) vermijden van ongewenste negatieve effecten op de mededinging en het handelsverkeer tussen lidstaten;
g) transparantie van de steun
Het eenmalige karakter van de steun
Aan ondernemingen in moeilijkheden mag slechts voor één herstructureringsoperatie steun worden verleend. Het feit dat een onderneming die al steun heeft ontvangen, nog meer steun nodig heeft, toont aan dat de moeilijkheden van de onderneming ofwel terugkerend zijn of niet afdoende zijn aangepakt toen de eerdere steun werd verleend. Herstructureringssteun moet in beginsel dus éénmalig zijn.
Eigen bijdrage
Van de steun ontvangende onderneming, haar aandeelhouders of schuldeisers wordt verwacht dat zij uit eigen middelen een aanzienlijke bijdrage aan de herstructurering leveren. Eigen bijdragen zullen normaliter als voldoenden worden beschouwd als het bedrag ervan ten minste 50% van de herstructureringskosten bedraagt.