Alle burgers in de EU hebben recht op privacy. Als gevolg van de digitalisering komt de bescherming van privacy echter steeds vaker in het geding. Daarom zijn er diverse regels voor opgesteld, zoals de Algemene Verordening Gegevensbescherming, de Verordening vrij verkeer van niet-persoonsgebonden gegevens en de ePrivacy Verordening.
Het systeem van kentekenparkeren in de gemeente Amsterdam is niet in strijd met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). Dat oordeelde de rechtbank in een zaak die Privacy First had aangespannen tegen de gemeente Amsterdam.
De Wet gegevensverwerking door samenwerkingsverbanden (WGS) is ingediend bij de Tweede Kamer. Deze wet creëert een kader voor het uitwisselen van (persoons)gegevens, waardoor overheden beter kunnen optreden tegen onder andere ondermijning.
Het ministerie van Justitie en Veiligheid heeft een modelinformatieprotocol opgesteld dat gemeenten kunnen gebruiken wanneer zij gegevens willen delen om ondermijnende criminaliteit tegen te gaan. Gemeenten gaven eerder aan bij de uitwisseling van deze gegevens in de knel te komen met de regels rondom privacy en gegevensbescherming.
De Europese Commissie heeft drie modelcontracten opgesteld die organisaties kunnen gebruiken om rechtmatig persoonsgegevens buiten de EU te laten verwerken. Decentrale overheidsorganisaties die bijvoorbeeld persoonsgegevens opslaan op een server in de VS kunnen van dit modelcontract gebruikmaken.
De wetgeving die de inzet van het Systeem Risico Indicatie (SyRI) reguleert is in strijd met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). Dat oordeelde de rechtbank op 5 februari 2020 in een zaak die verschillende maatschappelijke organisaties hadden aangespannen tegen het Rijk over het gebruik van SyRI.
Juridische analyses door de overheid, op basis waarvan zij een beslissing neemt over de rechtspositie van een burger, vallen niet onder de definitie van ‘persoonsgegevens’ uit de Europese Privacyrichtlijn. Een overheid hoeft daarom de burger ook geen toegang te geven tot dergelijke interne analyses. Tot deze conclusie kwam het Europese Hof van Justitie onlangs in een Nederlandse vreemdelingenzaak.
In dit arrest wordt duidelijkheid gegeven over de geldigheid van besluiten die doorgifte van persoonsgegevens aan de Verenigde Staten (en andere derde landen) mogelijk maken. Dit had als gevolg dat er geen persoonsgegevens op basis van het Privacy Shield meer mochten worden doorgegeven aan organisaties in de VS.
Hoe kunnen de fundamentele rechten en vrijheden van natuurlijke personen beschermd blijven, terwijl persoonsgegevens wel doorgespeeld worden. En hoe moeten de woorden ‘noodzakelijk voor de behartiging van het gerechtvaardigd belang van derde aan wie de gegevens worden verstrekt’ uitgelegd worden? In dit arrest gaat het Hof van Justitie hierop in.
Het automatisch opslaan en dus aanvragen van gegevens over telefoon- en internetgebruik is verboden. Internetproviders en telecomoperatoren mogen geen data van willekeurige burgers bijhouden voor een langere periode. Conform deze verboden oordeelt het Hof van Justitie EU dat overheden verkeersgegevens en locatiegegevens niet zomaar kunnen aanvragen, ter bestrijding van criminaliteit. Communicatiediensten mogen immers gegevens niet zomaar opslaan.
