Beperkingen op het vrij verrichten van diensten binnen de Europese Unie ten aanzien van onderdanen gevestigd in een andere lidstaat van de Europese Unie dan die waarin degene is gevestigd te wiens behoeve de dienst wordt verricht, zijn verboden. Slechts in enkele gevallen kunnen beperkingen van het vrij verkeer van diensten worden gerechtvaardigd.
Om de circulatie van goederen en diensten in de EU te vergemakkelijken en tegelijkertijd consumenten te beschermen, voorziet het EU-recht in regels om marktbelemmeringen weg te nemen. Er blijken echter nog steeds veel belemmeringen voor te komen. De Europese Commissie heeft daarom een actieplan opgesteld.
In dit arrest oordeelt het Europees Hof van Justitie dat het aanbieden van taxidiensten via de applicatie Uber kwalificeert als een vervoersdienst. Dit in tegenstelling tot het standpunt van Uber dat het slechts een digitaal platform is dat vraag en aanbod van stedelijk vervoer bij elkaar brengt. Uber kan zich door de kwalificatie als vervoersdienst niet beroepen op het vrij verkeer van diensten zoals neergelegd in de Europese Dienstenrichtlijn (Richtlijn 2006/123/EG).
Artikel 51 en 52 VWEU (voor vrij verkeer van diensten in samenhang met artikel 62) bevatten uitzonderingen voor beperkingen op het vrij verkeer van personen en diensten. Decentrale overheden moeten hiermee rekening houden.
Binnen de Europese Unie geldt dat burgers van lidstaten vrij zijn om in andere lidstaten diensten te verrichten, wat verankerd is in artikel 56 VWEU en verder.
Een Italiaanse regeling op grond waarvan bij een openbare aanbestedingsprocedure alleen een concessie kan worden verleend aan een vennootschap die beschikt over een minimaal volgestort kapitaal van € 10 miljoen is in strijd met het vrij verkeer van diensten en het vrij verkeer van vestiging. Deze uitspraak is relevant voor decentrale overheden omdat zij bij het opleggen van eisen in aanbestedingsprocedures rekening moeten houden met de vrij verkeersregels.
